|
Evrim 101Y:En yalını yeğleme 1
En yalını yeğleme ilkesini kullanmak (1/2)
Bazı büyük omurgalı soylarını incelersek ve elde ettiğimiz bulguları kökendeş olması olası özelliklerle sınırlandırırsak, aşağıdaki kanıtları elde edebiliriz (aslında burada listelenenden çok sayıda omurgalı soyu olduğuna ve örneğin kolay anlaşılır olabilmesi için pek çok özelliğin burada listelenmediğine dikkat edelim):
Omurgalı dalıyla yakından akraba olan fosilleri ve soyları inceleyerek, omurgalıların atalarının şu özelliklerden hiçbirine sahip olmadığı hipotezini ortaya atalım:
Bu verilerden bir soyoluş ağacı inşa etmek için dallarımızı, paylaşılan türemiş karakterlere dayandırmalıyız – paylaşılan atasal karakterlere değil. Atasal karakterlerin neler olduğuna dair iyi bir fikrimiz olduğu için (yukarıda), bunu yapmak o kadar da zor değil. İşe yumurta karakteristiğini inceleyerek başlayabiliriz. Bu özelliğin türemiş bir biçimini paylaşan soy gruplarına, yani amniyotik bir yumurtaya (aşağıdaki A) sahip olan gruplara odaklanıyoruz ve bunların bir dal (B) oluşturdukları hipotezini kuruyoruz.
Eğer tüm tabloda bu şekilde, paylaşılan türetilmiş özelliklere göre dalları gruplandırarak ilerlersek (aşağıda C’de), şu hipotezi (D) elde ederiz:
Elbette bu, ağaç oluşturma sürecine sadece bir örnekti. Soyoluş ağaçları genelde çok daha fazla özelliğe dayanarak oluşturulur ve genellikle de daha çok soyu içerir. Örneğin, 499 farklı “tohumlu bitki” soyu arasındaki ilişkiyi yeniden canlandıran biyologlar, işe 1400’den fazla moleküler özellikle başlamıştır.
|
